Vorig weekend was het Divali. Dit is het Hindoestaanse lichtjesfeest dat tijdens nieuwe maan tussen half oktober en half november wordt gevierd. De huizen worden ’s nachts verlicht met diya’s (olielampen, kaarsen en fakkels) op dat de godin Lakshmi ze kan bezoeken. Vrijdag avond liepen verschillende optochten van honderden mensen met fakkels en verlichte auto’s naar het onafhankelijkheidsplein in de stad. Hier kwamen de Hindoestanen bijeen om dit feest te vieren. Het feest stond in het teken van het aansteken van een hele grote Diya, in Nederland zouden we gewoon kaars zeggen. Er was een groot podium waar dans en zang acten plaats vonden. Na te hebben genoten van de mooie muziek zijn we wat gaan eten aan de waterkant. Hier zijn allemaal Javaanse eettentjes waar ze onder andere nasi, bami, baka bana’s, sate en loempia verkopen. Je krijgt dit in een plastic bakje mee met een zakje erom. Na deze maaltijd zijn we door gegaan naar het Vat (Cafe/restaurant). Hier zat een deel van de Kwatta’s. Al gauw maakten we de overstap naar La Caff (Cafe). Hier hebben we heerlijke mixjes gedronken en gedanst.

Zaterdag zijn we met Lintje, de vrouw van onze taxi chauffeur naar Parabello gegaan.Parabello is een oord aan een kreek (rivier) waar je heerlijk kunt relaxen. Overal staan hutjes waarin je een hangmat kan hangen. Wij hebben het zonder hutje gedaan en hebben onze handdoekjes op het gras uitgespreid. Na een kwartier zonnen werd het hier al te warm en zijn we verkoeling gaan zoeken in de kreek. We hebben heerlijk in het water gelegen. Ook hierin zat een net die de slangen en piranha’s op afstand moest houden. Nadat we genoeg hadden van het zonnen hebben we een bootje, inclusief bootsjongen gehuurd. Hiermee hebben we een tocht over de kreek gemaakt. Van waar we vertrokken was de lucht nog mooi blauw, in de verte kwamen al wat donkere wolken aan. Maar ja daar kun je hier niet zoveel van op aan, dus we vaarden rustig door. Toen we uit die wolken flitsen zagen komen werd het al iets spannender. Maar ja boven ons was het nog blauw, dat zal de bootsjongen ook wel gedacht hebben. Mooi doorvaren dus. Toen we op de helft waren en het tijd was om te keren was intussen ook de donkere lucht in beweging gekomen en hing deze al mooi boven ons. Het duurde dan ook niet lang voordat we de eerste druppels voelden. Deze druppels vloeiden uit in een enorme stortbui inclusief onweer. Toch wel eng, als je in een klein bootje, zonder dak midden op de rivier zit. Mij is geleerd dat je met onweer nooit op het water moet zijn!!! Wat was ik blij toen we (helemaal doorweekt) weer terug waren. Het bleef ook maar door regenen, nou ja storten dan.

Bij terugkomst zijn we dan ook maar heerlijk in de warme auto gestapt en zijn we terug gegaan naar huis. Die avond waren we uitgenodigd om bij Lintje te komen eten, omdat het nog Divali was. Zij moest om 6 uur de lichtjes aansteken en bidden tot hun god. In huis hadden ze een hoekje ingericht met allemaal afbeeldingen van hun Hindoestaanse goden. Hierbij hadden ze ook een vuurtje gemaakt en wierrook aangestoken. Overal lagen bloemblaadjes en stonden kaarsjes. Erg bijzonder om te zien. Lintje had voor ons de tot nu toe lekkerste roti gemaakt die we hebben gehad. Ze had er ook wat andere dingen bij gemaakt zoals Pom en een snack van tayerblad. De kinderen die feestelijk aangekleed waren vermaakten zich met het opnieuw aansteken van de kaarsen. Na het eten hebben we ons verplaatst naar het pad aan de weg. Hier hebben we tot laat in de avond gezellig wat gedronken.

Maandag was het weer gewoon een normale stage dag. Ik loop nu mee op de nieuwsdienst. Op deze afdeling zijn ze de hele dag bezig met het nieuws voor in het journaal van die avond. Dit journaal kun je vergelijken met het NOS Journaal maar dan op zijn Surinaams natuurlijk. De STVS is een landelijke zender, dus veel mensen kijken hierna. Elke dag hebben we een deadline, dat is best frustrerend.

We starten de dag met een redactievergadering. Hierin wordt het journaal geëvalueerd en de items voor die dag besproken. Het is de bedoeling dat je elke dag minimaal 2 items hebt. Dit betekend dat je de hele dag goed om je heen moet kijken wat er zoal speelt in het land. In tegenstelling tot wat in de krant staat, is het voor ons de bedoeling dat we nieuws maken van wat nog geen nieuws is. Gelukkig krijgen we veel uitnodigingen van bedrijven en overheden e.d. dus je hebt wat achter de hand.

Van de week heb ik dan ook mijn eerst interview gehouden. Er werd gebeld door het jeugdjournaal met de uitnodiging voor hun 5jarig bestaan. Ik dacht gelijk, daar moeten we heen, leuk een feestje, hapje en drankje erbij.....! Suus mocht heen, al moest ik dan wel een interview houden. Cameraman mee, en gelukkig ging er nog een collega mee die ook nog naar een item moest. Spannend, mijn eerste echte interview voor het journaal! Het ging aardig goed gelukkig. Bij het jeugdjournaal werkten ook andere stagiaires, dat was wel leuk dus. Toen we terug waren moest ik de tekst schrijven en de beelden klaar maken voor montage. Ik hoop de uitzending op cd te krijgen, dan kunnen jullie thuis ook mijn journalistieke kunsten zien.

Dinsdag bestond de STVS zelf 44 jaar. Feest dus, met taart en natuurlijk veel eten!!

Vrijdagavond was het weer tijd voor Salsa. Daarna hebben we met de groep bij een pannenkoek en poffertjes restaurant gegeten. Heerlijk Hollands!! ’S Avonds nog weer even naar het Vat en daarna niet al te laat na huis, want zaterdag hadden we een fietstocht gepland.

Om 9 uur hebben we fietsen gehuurd bij Zus & Zo, vanuit hier begon ook de route. De route ging van Paramaribo naar Leonsberg, waar we met een bootje de Suriname rivier over gingen. Hier kwamen we aan in Voorburg. Vanuit hier fietsten we naar Nieuw-Amsterdam. Onderweg kwamen we veel kinderen tegen die naar ons zwaaiden en gedag zeiden. Zo lief! Na Nieuw-Amsterdam fietsen we naar Marienburg. Hier hebben we weer een bootje genomen naar Frederiksdorp. Frederiksdorp is een voormalig plantage van koffie en cacao waar zich een hele geschiedenis heeft af gespeeld.Van Frederiksdorp gingen we weer terug naar Marienburg. Hier hebben we een suikerplantage bezogt. Vanaf hier zijn we een andere route terug gefietst. Onderweg kwamen we nog een luiaard tegen die op zijn dooie gemak de weg overstak.

Tijdens de terugweg hebben we ons laatste bootje gemist, het was immers al donker. Hierdoor moesten we over de Wijdenboschbrug ook wel Surinamebrug genoemd. De brug is 1504 meter lang en heeft twee rijstroken. Hij is niet toegankelijk voor voetgangers. Door de grote hoogte is hij al verschillende keren de locatie geweest van zelfmoordpogingen. De Wijdenboschbrug is ook verboden voor fietsers, er namelijk ook geen fietspad. Het was extra gevaarlijk om hier te fietsen omdat het al donker was. Tja omdat wij geen andere keus hadden zijn we toch maar over deze brug gefietst. We hadden een strookje van 30 cm om te fietsen. Toen we eindelijk op het hoogste punt waren hebben we even stil gestaan en genoten van het uitzicht, je keek hier uit over de verlichte stad en links van ons onweerde het in de verte. Na heel snel even genoten te hebben zette we de daling in met de handen goed op de remmen. Opgelucht kwamen we veilig beneden. Hierna was het nog een kwartiertje na waar we de fietsen konden inleveren. Na een maaltijd gehaald te hebben, zijn we terug gekeerd naar huis, waar we de rest van de avond bij moesten komen van onze fietstocht!

Liefs Suus