De feestmaand is achter de rug

Kerstavond

En toen brak de lang verwachte periode aan van feesten waar we zo naar uit keken. Kerst en Oud op Nieuw, ja niet Oud en Nieuw maar Oud OP Nieuw. Logisch toch?Voor kerstavond waren we uitgenodigd door de dansschool. De gala-avond stond natuurlijk in het teken van eten, maar ook van veel dansen. Ik heb me aan de zijlijn gehouden als je hand gevraagd werd voor het dansen van een salsatje of merengue maar draaiden ze wat bekends waarbij je vooral individueel kon dansen dan begaf ik me met de rest natuurlijk wel op de dansvloer.Tijdens deze avond kregen we ook ons welverdiende certificaat uitgereikt. Na 3 maanden gedanst te hebben zijn we geslaagd voor de basiscursus.De avond verliep erg gezellig en eindigde in de polonaise, die ze hier dus ook kennen. Ze hebben hier een geweldige variant, een soort van, ‘van voor naar achter van links naar rechts’ variant.

Eerste kerstdag

Omdat het journaal ook met kerst uitgezonden moet worden, werd ook aan mij een bijdrage gevraagd voor het maken van een item. Omdat ik de dag ervoor al bedacht had, dat ik toch liever vrij was op eerste kerstdag, heb ik deze dag mijn item al zover gemaakt dat ik vandaag alleen nog maar hoefde af te monteren.

Met de vraag, ‘Hoe ervaar je de kerst in Suriname?’ging ik de straat op. Opzoek naar bakra’s die voor de camera wilden. Het was net of ze wisten dat ik naar ze opzoek was. Weinig bakra’s te vinden in de stad dus. Er zat dan ook niets anders op voor Charlotte, Ingeborg en Jan. Hun eerste televisie debuut in Suriname. Het resultaat kun je bewonderen op www.stvs.sr. Bekijk daar het journaal van 25 december. Op eerste kerstdag ben ik dus voor de gezelligheid van mijn collega’s nog een uurtje naar het werk gegaan.

Thuis gekomen waren Ingeborg en Lot al druk bezig met het maken van salades voor het kerstdinner bij de Kwatta's. Een heuze kerst BBQ. Onze taak voor het diner was het maken van salades voor 25 man. En omdat we toch al in de mood waren, heb ik ook nog 40 Baka bana's gebakken.

De Kwatta’s hadden hun buitenplaats gezellig aangekleed met lampjes en mini kerstboompjes.Echt kerst. Het werd een gezellige en lange avond.

Tweede kerstdag

De dag begon rustig en verliep ook rustig, in het zwembad bij hotel Krasnapolski. Het was een prachtige dag om een middagje te gaan zwemmen. En omdat dit haaks op kerst in Nederland staat hebben we er maar flink van genoten ook. Voor de avond hadden we kaartjes voor een concert van Sanchez. Ja Sanchez ja, daar laat ik het bij! De reden dat we hier heen gingen, was omdat Lot, nu ze toch in Suri was, ook Damaru eens wilde zien. Deze nam van de gelegenheid gebruik om in het voorprogramma van Sanchez een paar nummers te zingen. Ook kreeg hij een award uitgerijkt.

Derde kerstdag

Deze dag begon bijna op zijn Nederlands. Het was bewolkt! Nadat het aan het eind van de middag op klaarde hebben we onze kerstkilo’s er proberen af te zwemmen in het 50 meter bad bij ons in de buurt. ’s Avonds hebben we de kilo’s erweer aangegeten met een pizza van de Pizza Hut.

Tussen kerst en oud op nieuw werd van mij nog wat productiviteit verwacht op de redactie van het journaal. Echt veel heb ik niet gedaan, het stond vooral in het teken van het naderende oud op nieuw. We hadden lootjes getrokken op de redactie en de dag voor oudjaarsdag hadden we weer een cook-out. Dit had ik nog niet verteld, maar dit was de 2e al. Een dag voor kerst hadden we ook een cook-out op het werk. Alle mannen waren ’s ochtends om 8 uur aanwezig om een heerlijk maal voor ons te koken. Erg gezellig, buiten onder het afdak met z’n allen. Om 1 uur was het eten klaar en werd er gefeest. Bier, wijn, camera mannen die nog moesten filmen, en chauffeurs waar je geen beroep meer op kon doen, maar ach boeien! Er werden spelletjes gedaan en er werd gezongen. Dit moeten ze in Nederland ook invoeren. Met z’n allen op het werk heerlijk eten aan het eind van het jaar.

Tori oso

De nacht voor oudjaarsdag. Een echt Surinaams feest. Lot, Ingeborg en ik gingen lopend naar Tori oso toe. Dit feest bevond zich rond een kroeg (die we niet gezien hebben, tot Lot haar grote spijt) die de naam Tori oso droeg. Vanaf, ik overdrijf niet 500 meter voor het podium stond het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Zo enorme opkomst hadden we ook weer niet verwacht. Wij hadden bonnen gekocht voor wat drankjes want we dachten hier lekker uit ons dak te gaan. Maar nadat er al 10 Surinaamse nummers voorbij waren gekomen, die we niet kenden, twijfelden we toch. We zagen trouwens ook nergens bakra’s. We hebben daarom ons eigen feestje maar gebouwd en onze ogen uit gekeken naar de dansstijl van sommige Surinamers. Ik heb er een mooi woord voor maar deze zal ik niet noemen. Als ik zeg ‘schuren’ misschien heb je dan een idee, maar dan heb ik het nog zacht uitgedrukt.

Oudjaarsdag/nacht

De dag waar we zo naar uitkeken, heeft onze verwachtingen overtroffen. Om 12 uur startte de Pagara estafettes in het centrum. Stel je hierbij voor, rollen van tientallen meters, duizenden klappers, die door de straten werden afgestoken. Op weg naar het centrum konden we al van de eerste knallen genieten. Af en toe even stil staan om met je rug naar het vuurwerk, met je vingers in je oren over je schouder te kijken naar het vuurwerk. In het centrum aangekomen waren de eerste al begonnen met aansteken. Door elke straat lag wel zon rode sliert van tientallen meters die zorgde voor een oor verdovend geluid. De straten stonden ook nu weer bomvol met mensen met mondkapjes op en vingers in de oren. Best gevaarlijk, in Nederland zou iedereen netjes achter hekken staan, maar hier natuurlijk niet. Je moest gewoon zorgen dat je er verder dan 2 meter van afstond want zelfs dan nog voelde je het tegen je been knallen. Ook waren er her en der podia’s, waar bands optraden. Één groot feest bij een tempratuurtje van zo’n 36 graden.Het feest liet een rode gloed en een hoop vuil achter op de straten.

Rond een uur of 6 waarna we heerlijk genoten hebben van het gefeest, zijn we naar huis gegaan om het Nederlandse oud en nieuw te vieren. Om 8 uur zaten we op ons balkon klaar met de champagne en hebben we geproost op een mooi jaar.

Rond 10en zijn we weer richting de stad gegaan. Net toen we aankwamen stroomde deze leeg. Het is een traditie hier om rond 11 uur naar je familie te gaan om de jaarwisseling door te brengen. Het VAT ging zo goed als dicht. Gelukkig zijn er ook mensen die aan de studenten denken die hier geen familie hebben. Wij opweg naar Zus & Zo. Zus & Zo had ons beloofd Champagne en oliebollen te hebben, en die waren er! We hebben daar dan ook heerlijk van genoten. Het aftellen kennen ze hier niet. Opeens is het Nieuwjaar, werd er gezoend, en ging het feest weer door!

Het nieuwe jaar in duiken

Kijk, ik had altijd al gepland om in 2010 een Nieuwjaarsduik te doen! Niet omdat ik nu hier zit en het niet kouder is dan 36 graden maar gewoon voor, het gedaan hebben he! Ik had me ook al lang geleden voor gehouden dat ik het dan één keer zou doen. Één keer is toch mooi?

Goh wat een mazzel dat ze dat nou net hier georganiseerd hadden. Wij met z’n allen, zonder de beloofde unox mutsen, het zwembad in om 12 uur. Wat verfrissend! Ook de Unox soep was aanwezig. Heerlijk toch! Deze dag zijn we hier dan ook blijven zwemmen. Na het dinner bij het zwembad hebben we de dag afgesloten met een steetparty in de stad. Lekker los gaan op straat.

Zoals je kunt lezen hebben we de feestdagen goed doorgebracht. Nu kunnen we gaan aftellen!Nog een kleine maand en we moeten de zon verruilen voor sneeuw en ijs. In deze maand staan nog wat tripjes op de planning en genieten we nog even van het mooie weer.

Liefs Suus

Kerst, maar dan anders......

Lieve mensen, beeld je even in...............

Het zonnetje schijnt, het is rond de 30 graden, alles staat in bloei en je loopt in je short en hemdje, richting de ingang van de supermarkt, aan je rechter hand staat een grote kerststal, eenmaal binnen ontwijk je de meters hoge kerstboom die midden op het pad staat. Terwijl je, de boodschappen doet, klinkt er kerstmuziek op de achtergrond.

Kun je, je voorstellen dat ik helemaal niet door heb dat het al december is. Het is erg bijzonder om mee te maken. Pap heeft er ook van kunnen genieten, hij is 9 dagen bij ons op bezoek geweest, maar nu weer veilig thuis, waar het koud en guur is zoals het hoort in december! Ik mis de kachel, de boerenkool en het bankhangen in een dikke trui. Maar als ik dan weer denk aan, door de regen fietsen en in de kou op de bus wachten verdwijnt het missen van al het andere.

Afgelopen maand hebben jullie niet zoveel van me gehoord, daarom een hele korte update met natuurlijk wel veel foto's.

Begin november kregen Lot en ik bezoek van onze mannen! Dit betekende een aantal dagen veel zien, lekker eten en vooral genieten! Zie de foto's! (Wat je op de foto's ziet is trouwens nog niet de helft van wat we hebben gedaan, maar ik heb niet veel ruimte meer om foto's te plaatsen.)

De jongens waren net een week weg, (de week waarin we onze hoofden even op stage konden laten zien, om te laten weten dat we nog niet terug naar Nederland waren) of we reden alweer naar het vliegveld om onze paps op te halen. De eerste dagen van zijn bezoek heb ik hem de stad laten zien. Hij moest wel erg wennen aan de tempratuur, het vuil op straat en aan de bevolking. Met pa hebben we dagtripjes gemaakt en ook een nacht op Overbridge geslapen. Dit is een resort aan de Suriname rivier. Deze weekwas wederomook erg geslaagd!

Nu al het bezoek weer weg is keert de rust terug in het witte huis. Elke dag weer stage, eten koken, borrelen op het balkon en uitkijken naar de zoals iedereen zegt, mooie tijd die we gaan beleven met kerst en oud op nieuw!

Liefs Suus

Nog meer mooie ervaringen.....

Vorig weekend was het Divali. Dit is het Hindoestaanse lichtjesfeest dat tijdens nieuwe maan tussen half oktober en half november wordt gevierd. De huizen worden ’s nachts verlicht met diya’s (olielampen, kaarsen en fakkels) op dat de godin Lakshmi ze kan bezoeken. Vrijdag avond liepen verschillende optochten van honderden mensen met fakkels en verlichte auto’s naar het onafhankelijkheidsplein in de stad. Hier kwamen de Hindoestanen bijeen om dit feest te vieren. Het feest stond in het teken van het aansteken van een hele grote Diya, in Nederland zouden we gewoon kaars zeggen. Er was een groot podium waar dans en zang acten plaats vonden. Na te hebben genoten van de mooie muziek zijn we wat gaan eten aan de waterkant. Hier zijn allemaal Javaanse eettentjes waar ze onder andere nasi, bami, baka bana’s, sate en loempia verkopen. Je krijgt dit in een plastic bakje mee met een zakje erom. Na deze maaltijd zijn we door gegaan naar het Vat (Cafe/restaurant). Hier zat een deel van de Kwatta’s. Al gauw maakten we de overstap naar La Caff (Cafe). Hier hebben we heerlijke mixjes gedronken en gedanst.

Zaterdag zijn we met Lintje, de vrouw van onze taxi chauffeur naar Parabello gegaan.Parabello is een oord aan een kreek (rivier) waar je heerlijk kunt relaxen. Overal staan hutjes waarin je een hangmat kan hangen. Wij hebben het zonder hutje gedaan en hebben onze handdoekjes op het gras uitgespreid. Na een kwartier zonnen werd het hier al te warm en zijn we verkoeling gaan zoeken in de kreek. We hebben heerlijk in het water gelegen. Ook hierin zat een net die de slangen en piranha’s op afstand moest houden. Nadat we genoeg hadden van het zonnen hebben we een bootje, inclusief bootsjongen gehuurd. Hiermee hebben we een tocht over de kreek gemaakt. Van waar we vertrokken was de lucht nog mooi blauw, in de verte kwamen al wat donkere wolken aan. Maar ja daar kun je hier niet zoveel van op aan, dus we vaarden rustig door. Toen we uit die wolken flitsen zagen komen werd het al iets spannender. Maar ja boven ons was het nog blauw, dat zal de bootsjongen ook wel gedacht hebben. Mooi doorvaren dus. Toen we op de helft waren en het tijd was om te keren was intussen ook de donkere lucht in beweging gekomen en hing deze al mooi boven ons. Het duurde dan ook niet lang voordat we de eerste druppels voelden. Deze druppels vloeiden uit in een enorme stortbui inclusief onweer. Toch wel eng, als je in een klein bootje, zonder dak midden op de rivier zit. Mij is geleerd dat je met onweer nooit op het water moet zijn!!! Wat was ik blij toen we (helemaal doorweekt) weer terug waren. Het bleef ook maar door regenen, nou ja storten dan.

Bij terugkomst zijn we dan ook maar heerlijk in de warme auto gestapt en zijn we terug gegaan naar huis. Die avond waren we uitgenodigd om bij Lintje te komen eten, omdat het nog Divali was. Zij moest om 6 uur de lichtjes aansteken en bidden tot hun god. In huis hadden ze een hoekje ingericht met allemaal afbeeldingen van hun Hindoestaanse goden. Hierbij hadden ze ook een vuurtje gemaakt en wierrook aangestoken. Overal lagen bloemblaadjes en stonden kaarsjes. Erg bijzonder om te zien. Lintje had voor ons de tot nu toe lekkerste roti gemaakt die we hebben gehad. Ze had er ook wat andere dingen bij gemaakt zoals Pom en een snack van tayerblad. De kinderen die feestelijk aangekleed waren vermaakten zich met het opnieuw aansteken van de kaarsen. Na het eten hebben we ons verplaatst naar het pad aan de weg. Hier hebben we tot laat in de avond gezellig wat gedronken.

Maandag was het weer gewoon een normale stage dag. Ik loop nu mee op de nieuwsdienst. Op deze afdeling zijn ze de hele dag bezig met het nieuws voor in het journaal van die avond. Dit journaal kun je vergelijken met het NOS Journaal maar dan op zijn Surinaams natuurlijk. De STVS is een landelijke zender, dus veel mensen kijken hierna. Elke dag hebben we een deadline, dat is best frustrerend.

We starten de dag met een redactievergadering. Hierin wordt het journaal geëvalueerd en de items voor die dag besproken. Het is de bedoeling dat je elke dag minimaal 2 items hebt. Dit betekend dat je de hele dag goed om je heen moet kijken wat er zoal speelt in het land. In tegenstelling tot wat in de krant staat, is het voor ons de bedoeling dat we nieuws maken van wat nog geen nieuws is. Gelukkig krijgen we veel uitnodigingen van bedrijven en overheden e.d. dus je hebt wat achter de hand.

Van de week heb ik dan ook mijn eerst interview gehouden. Er werd gebeld door het jeugdjournaal met de uitnodiging voor hun 5jarig bestaan. Ik dacht gelijk, daar moeten we heen, leuk een feestje, hapje en drankje erbij.....! Suus mocht heen, al moest ik dan wel een interview houden. Cameraman mee, en gelukkig ging er nog een collega mee die ook nog naar een item moest. Spannend, mijn eerste echte interview voor het journaal! Het ging aardig goed gelukkig. Bij het jeugdjournaal werkten ook andere stagiaires, dat was wel leuk dus. Toen we terug waren moest ik de tekst schrijven en de beelden klaar maken voor montage. Ik hoop de uitzending op cd te krijgen, dan kunnen jullie thuis ook mijn journalistieke kunsten zien.

Dinsdag bestond de STVS zelf 44 jaar. Feest dus, met taart en natuurlijk veel eten!!

Vrijdagavond was het weer tijd voor Salsa. Daarna hebben we met de groep bij een pannenkoek en poffertjes restaurant gegeten. Heerlijk Hollands!! ’S Avonds nog weer even naar het Vat en daarna niet al te laat na huis, want zaterdag hadden we een fietstocht gepland.

Om 9 uur hebben we fietsen gehuurd bij Zus & Zo, vanuit hier begon ook de route. De route ging van Paramaribo naar Leonsberg, waar we met een bootje de Suriname rivier over gingen. Hier kwamen we aan in Voorburg. Vanuit hier fietsten we naar Nieuw-Amsterdam. Onderweg kwamen we veel kinderen tegen die naar ons zwaaiden en gedag zeiden. Zo lief! Na Nieuw-Amsterdam fietsen we naar Marienburg. Hier hebben we weer een bootje genomen naar Frederiksdorp. Frederiksdorp is een voormalig plantage van koffie en cacao waar zich een hele geschiedenis heeft af gespeeld.Van Frederiksdorp gingen we weer terug naar Marienburg. Hier hebben we een suikerplantage bezogt. Vanaf hier zijn we een andere route terug gefietst. Onderweg kwamen we nog een luiaard tegen die op zijn dooie gemak de weg overstak.

Tijdens de terugweg hebben we ons laatste bootje gemist, het was immers al donker. Hierdoor moesten we over de Wijdenboschbrug ook wel Surinamebrug genoemd. De brug is 1504 meter lang en heeft twee rijstroken. Hij is niet toegankelijk voor voetgangers. Door de grote hoogte is hij al verschillende keren de locatie geweest van zelfmoordpogingen. De Wijdenboschbrug is ook verboden voor fietsers, er namelijk ook geen fietspad. Het was extra gevaarlijk om hier te fietsen omdat het al donker was. Tja omdat wij geen andere keus hadden zijn we toch maar over deze brug gefietst. We hadden een strookje van 30 cm om te fietsen. Toen we eindelijk op het hoogste punt waren hebben we even stil gestaan en genoten van het uitzicht, je keek hier uit over de verlichte stad en links van ons onweerde het in de verte. Na heel snel even genoten te hebben zette we de daling in met de handen goed op de remmen. Opgelucht kwamen we veilig beneden. Hierna was het nog een kwartiertje na waar we de fietsen konden inleveren. Na een maaltijd gehaald te hebben, zijn we terug gekeerd naar huis, waar we de rest van de avond bij moesten komen van onze fietstocht!

Liefs Suus

In the jungle, the mighty jungle.........

Toen we hoorden dat we mee konden op een trip het binnenland in, was onze interesse zodanig gewekt dat we gelijk onze jungle outfit bij elkaar gingen zoeken, de camera's gingen opladen en de nodige spullen ervoor inkochten. Toen we hoorden dat er geen toiletten zouden zijn en dat we op de grond gingen slapen, sloeg de twijfel toe. Hadden we maar nooooit toegezegd! Maar ja, omdat het grootste gedeelte van Suriname uit jungle bestaat, moet jeer toch ook een keer in hebben geslapen niet?

Dus op vrijdag middag rond een uur of half 5 verzamelden we ons bij de Kwattaweg. Vanuit hier kwam de bus ons halen. Met in totaal 20 mensen (Voornamelijk Kwatta's) gingen we op pad. Dion en een vriend van hem begeleidden ons tijdens de trip. Onderweg pikten we hun op. Hier kwam ook het eten en drinken voor het weekend bij. Met een afgeladen busje, denk aan bus voor niet meer dan 22 pers., een stuk of 20 rugzakken, 10 keer 6 flessen cola/water/sap, twee grote koelkisten met ijs, 3 tenten, pannen met eten, kooktoestelletje en al het overige was het dus een volle boel. Na zo ongeveer 6 keer gestopt te hebben voor van alles en nog wat gingen we dan eindelijk ons avontuur tegemoet.

We reden voor een groot deel over een bauxiet weg met nogal wat kuilen en hobbels. Toen we aankwamen was dan ook het grote deel niet meer blank maar rood. Na een paar uur rijden, het was onderhand al donker kwamen we aan bij het dorpje Kwakoegron. Dit dorp ligt langs de Saramacca rivier waar we met een Korjaal verder zouden gaan. Na ons busje uitgeladen te hebben en onze twee boten ingeladen gingen we de rivier op. Ook gingen ereen kok en twee andere mannen mee, zij waren er voor het besturen van de boot en het sjouwwerk van onze bagage.De Saramacca rivier gaat dwars door de jungle. Heel af en toe heb je kleine dorpjes, maar voor de rest was het uitzicht alleen rivier en jungle. Omdat het al avond was, was Dion erg alert, want je kunt hier veel kaaimannen vinden. Af en toe zagen we een paar rode ogen boven het water uit komen.

Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij een zandbank die geschikt zou zijn voor onze eerste overnachtingsplek. Omdat het water in de rivier erg laag staat zijn er veel zandbanken. Hier werden de boten aangelegd en onze bagage uitgepakt. Daar sta je dan met je rugzak, op een zandbank, met achter je alleen maar jungle en verder helemaal niets. Omdat Dion wat tenten mee had genomen werd hier gebruik van gemaakt door de mensen die niet graag in de openlucht slapen. Ik ga natuurlijk niet in een tent liggen als ik onder de sterrenhemel, aan het water (zonder muggen) met op de achtergrond dierengeluiden ook kan slapen. Ook Charlotte heb ik weten te overtuigen. Nadat de kok ons had overtuigt van zijn kookkunsten, heerlijke rijst met kip, hebben we met z'n allen gezellig rond het kampvuur gezeten met een glaasje cola/rum.

Na goed geslapen te hebben was iedereen aardig vroeg wakker. Dat kan ook niet anders met de felle zon hier. Een ontbijtje met bolletjes en thee ging er goed in. Daarna een frisse duik in de rivier nou ja, baden tussen de piranha's eigenlijk. Maar die piranha's vergeet je snel als je heerlijk in de rivier zit, tussen de grote bomen met enorm veel verschillende vogel geluiden om je heen, en verder helemaal niets! Het ultieme genieten. Daarna gingen we opzoek naar onze volgende overnachtingsplek. We hebben weer een uurtje gevaren toen we aankwamen. Hier waren gelukkig bomen, waar we onze hangmatten tussen konden hangen. Het was een heel hangmatten kamp. Op zeg maar 16 vierkante meter hingen 20 hangmatten, kris kras door elkaar. (zie foto) Ook hier hebben we heerlijk gerelaxt in onze hangmatten met de toekans boven ons in de bomen. Aan de andere kant van de rivier was iemand piranha's aan het vangen. Deze werden gelijk schoongemaakt en gerookt en konden wij tijdens onze lunch opeten. Een heerlijk stukje vis.

Na de lunch was het weer tijd om te relaxen. Tegen een uur of 4 zijn we weer een stukje wezen varen. De vriend van Dion bleef achter om onze spullen in de gaten te houden. We legden aan bij een pad dat rechtstreeks de jungle in liep. Nu echt de jungle in dus. Dion voorop met zijn geweer op zijn rug in zijn legerkleurige jas. Onderweg hebben we aan een liaan geslingerd waarbij Dion met zijn mes/zwaard wat planten heeft weggehaald zodat wij de ruimte hadden. Voor even voelde ik me Jane..... Jammer genoeg hebben we omdat we met zo'n grote groep waren geen dieren kunnen zien. Die beesten hoorden ons al op kilometers afstand aankomen, dus die bleven echt niet zitten. Toen het donker werd zijn we weer terug gekeerd naar de boten. Nu het donker was konden we opzoek gaan naar kaaimannen. We vaarden heel langzaam langs de kanten. We hebben er meerdere van een afstand gezien maar om de een of andere reden ging Dion die niet vangen. Op een gegeven moment zagen we er een waar de boot dicht bij in de buurt kon komen. Dion sprong op de kant, hij had ondertussen aan een stok een touw gebonden waarmee hij de kaaiman kon vangen. Degene die durfden mochten hem vast houden. Het was gelukkig maar en kleintje, maar toch eng. Ik kon me niet laten kennen en heb hem dan ook vast gehouden. Zolang hij niet beweegt is er niets engs aan natuurlijk. Toen we terug kwamen leek het bos rond onze hangmatten in vuur en vlam te staan. De man die op onze spullen lette had met olie een spoor gemaakt om ons hangmattenkamp heen en dat in de brand gestoken om dieren op afstand te houden. Ook had hij met kaarzen een cirkel gemaakt op het zand en die aangestoken. Ook waren er allemaal ballonnen opgehangen tussen de bomen. Dit zag er onwijs uit.

Dit weekend stondnamelijk ookin het teken van twee jarigen. Voordat we op trip gingen kregen we een uitnodiging voor deze Jungle party. Locatie: Ergens in de jungle. Dresscode: Als Tarzan of Jane. Dus de meegebrachte cake werd aangesneden en er werd een feestje gebouwd. Wat zal dat maf geleken hebben, ergens in de jungle op een zandbank aan de rivier, rond een groot kampvuur allemaal Tarzan's en Jane's.

Na een gezellige avond en een heerlijke nacht in de hangmat was het weer tijd voor een frisse duik in de rivier. Daarna ontbijten en weer relaxen. 's Middags mocht je, je schietkunsten vertonen op een fles die op een stok hing. Met het geweer van Dion kon je een poging wagen. Ik vond het leuker om te kijken. Ik heb dus maar bedankt. Verder zijn er geen doden of gewonden gevallen. 's Middags rond een uur of 2 gingen we weer huiswaarts. Eerst een paar uur varen, daarna gegeten in Kwakoegron, rijst en bami gemaakt door onze kok en daarna weer 2,5 uur terug hobbelend in de bus.

Ik heb echt een super weekend gehad waarin ik heb geleerd dat je, je prima in de jungle kunt redden met heel weinig en dat ik best en weekendje zonder wc, douche en andere luxe kan!

Liefs suus

Ps: Ik hoop morgen de foto's online te kunnen zetten. Ze zijn weer de moeite waard al zeg ik het zelf!

Een nieuwe familie erbij.....

Ik hoop dat ik jullie een beetje jaloers heb kunnen maken met de foto’s van vorig weekend toen we naar white beach waren geweest. Het was een heerlijke relaxte dag in onze hangmatten aan het water. Wat wil je nog meer. De piranha’s werden op afstand gehouden door de netten, dus we konden ongestoord pootje baden in de rivier.

Zondag hebben we er nog een relaxt middagje achteraan geplakt en zijn we weer naar zwembad VOS geweest waar we onze gebruikelijke baantjes hebben gezwommen en waar we hebben gewerkt aan ons kleurtje.

Na dit weekend ging onze 4e week Suriname in. De tijd gaat toch best snel. Dinsdag was het weer salsa avond. Met een beetje tegenzin gingen we heen maar het was een erg geslaagde avond geworden. Het dansen ging ondanks dat ik de vorige keer gemist had best goed. We hebben veel nieuwe draaien geleerd en we moesten ‘intiem’ dansen. Niet dat ik daar nu zo kapot van ben... Nadat je, je in het zweet hebt gewerkt met het oefenen van de pasjes van vorige week waarbij je je danspartner nog gewoon bij de handen mocht houden, moest je nu op nog geen 20 cm afstand en met de hand op de rug van je partner, (je weet wel) aardig tegen elkaar aan dansen. Het handjes vast houden vind ik toch net iets prettiger, maar ja dat is salsa, dus we doen gewoon lekker mee. Na deze les hebben we met de groep gegeten bij Zus & Zo. Een heerlijke frisse salade met zalm ging er goed in. En toen ineens was hij daar........ Maarten!!! Maarten is een collega van Lot en mij op het Stoetenslagh. Hij gaat hier een jaar voor leraar spelen op een Nederlandse school;) Hij had ons via de taxi chauffeur weten op te sporen en kwam dus gezellig even mee borrelen.

Ook de donderdag verliep anders dan verwacht. We hadden een vrije dag genomen om onze zaakjes bij de vreemdelingendienst te regelen. ’s Ochtends om half 9 gingen we de deur uit en ’s middags om 2 uur stonden we weer in de stad. Na anderhalf uur wachten bij de vreemdelingendienst kwamen we er achter ze zich niet echt aan de volgorde van de nummers hielden die je moest trekken. Tja, zo gaat dat hier nou eenmaal. Dus na er te lang te zijn geweest stonden we op een gegeven moment weer buiten, te wachten op de taxi, die ons terug zou brengen naar de stad. Lot en ik hebben hier heerlijk geluncht met een smoothie uiteraard. Na wat gewinkeld te hebben in de vele Chinese kleding winkels die allemaal hetzelfde verkopen en waar alles synthetisch is, zijn we naar huis gegaan.

Na het eten hadden Lot en Ingeborg eigenlijk nog wel zin om even de stad in te gaan om wat te drinken. Ik lag in mijn hangmat en lag daar prima, maar we hebben uiteindelijk toch onze taxichauffeur Anand gebeld. Omdat wij niet echt een duidelijk doel hadden waar we wat wilden gaan drinken, kwam hij met een plan. Hij nam ons mee naar zijn zwager en zijn gezin. Een hindoestaanse familie. Hier waren ook zijn vrouw en zijn 4 dochters. We werden erg gastvrij ontvangen, er werd whisky voor ons ingeschonken en er werd eten klaar gemaakt, bara’s en kip. Ons glas werd nauwlettend in de gaten gehouden en we zaten dan ook geen moment zonder drank. Er werd gedanst, door een gast (die nogal dronken was) en Leentje de vrouw van Anand. Ook hebben we een rondleiding van de kinderen door hun huisje gehad. We moesten ons gedragen alsof we thuis waren en we werden gelijk familie genoemd. Het is zo bijzonder om te zien hoe ze hier met hun gasten omgaan.

Omdat wij, Ingeborg en ik vrijdag gewoon weer moesten werken, heeft Anand ons rond half 2 weer naar huis gebracht. Door Leentje werden we nog uitgenodigd om zondag met hun gezin mee naar zee te gaan voor wederom weer een ontspannen dagje. Hier gaan we krabben vangen en eten. Ik ben erg benieuwd.

Liefs Suus

Ook moet er gewerkt worden......

Woensdag, mijn eerste stage dag bij de STVS. Heerlijk om rond een uur of 8 na je werk te lopen met een tempratuur van dan nog onder de 30 graden. Tis gewoon echt genieten in dat kwartiertje;)Deze dag bestond voornamelijk uit kennis maken met iedereen en een rondleiding. Ik werk de eerste weken op de productie. Hier werkt een team van jonge mensen. Gezellig dus!

Afgelopen week stond in het teken van Youth Voice. Dit is een programma van STVS waarin kinderen in de leeftijd van 12 tot 18 jaar hun talenten kunnen tonen. Je kunt het vergelijken met Idols maar dan allemaal net ietsje minder professioneel. De opnamen voor de 1e voorronde zou vrijdag plaatsvinden op het terrein van de STVS. Hiervoor moest het podium worden opgebouwd, het decor gemaakt en de rest van de zaal worden aangekleed. Gelukkig hebben ze hier hun mannetjes voor. Het is erg leuk om te zien hoe ze alles regelen en hoe het allemaal in zijn werk gaat. Uitnodigingen voor de ouders van de kinderen worden nog gewoon geprint op eigen computer, het decor wordt gewoon opnieuw beplakt en het publiek komt op terras stoelen te zitten. Toch ziet het eindresultaat er op de televisie best professioneel uit. Hoe je de mensen toch allemaal wel niet kunt foppen......

Ook heb ik meegeholpen met het maken van een nieuwe aflevering van Hotspotz. Dit is zowel een informatief als entertainment programma voor jongeren. Voor dit programma hebben we interviews gedaan, met onder andere Miss Suriname 2009 en met een moslim die vertelde over de ramadan. Het is erg interessant om te zien hoe dat in zijn werk gaat. Ook werd ik al gevraagd of ik teksten wilde inspreken voor programma's eninterviewswilde afnemen die gefilmd gingen worden, toch sta ik liever achter de camera dan ervoor heb ik gemerkt. Misschien ga ik me er later wel een keer aan wagen;)

Vrijdag was het een chaotische dag, ’s avonds de opnamen voor Youth Voice en voor het programma Hotspotz moest ook nog het een en ander gedaan worden. Maar eerst de verjaardag van de directeur. Had ik even mazzel;) Iedereen werd om een uur of 2 opgetrommeld om bij elkaar te komen. De directeur werd gefeliciteerd en er werd gezongen. Daarna gingen we met z’n allen eten (rijst, pom en kip) en werd er hier en daar een biertje genuttigd. Het is hier heel normaal om ‘s middags warm te eten.

Om half 8 begonnen de opnamen van Youth Voice. Ook had ik Charlotte en Inge-borg (huisgenoot) uitgenodigd om te komen kijken. Na deze opnamen zijn we nog even de stad in geweest wat drinken. Het was tot laat nog erg wam buiten.

Weekend!! Vandaag hebben we tot onze verrassing aardig uitgeslapen. Rond een uur of 12 zijn we de stad in geweest voor de aanschaf van de eerste (goedkope) teenslippers. Daarna geluncht bij 'Zus en Zo'. Ik kan wel wennen aan het vele eten wat de Surinamers hier doen. Als je bij 'Zus en Zo' zit heb je zicht op de Palmentuin, een park met alleen maar palmbomen. Hier hebben we onze eerste, echte, in het wild levende papagaai gespot (zooo mooi)!!

Dat was het voor nu.

Liefs suus

35 graden en achter de tralies!

Houten huisjes, tralies voor de ramen, veel soorten bomen, druk verkeer, witte auto’s, getoeter, harde muziek, hagedissen, leguanen,kakkerlakken, minstens 30 graden, grote reclame borden, veel busjes, Chinese supermarktjes, veel vuil in de bermen, erggastvrij en behulpzaam. Dit zijn woorden waarmee ik Suriname tot nu toe kan omschrijven.

Onze vlucht verliep goed, leuke films gekeken en heerlijk gegeten. Al is 9 uur toch wel erg lang. Na een lange hobbelige landing op Vliegveld Zanderij kwam de warmte je tegemoet. Hier werden we opgewacht door Annand onze taxi chauffeur. Annand heeft ons naar de Keizerstraat in Paramaribo gebracht. Hier verblijven we komend half jaar. We wonen op de tweede verdieping en hebben een balkon aan de voorkant van ons huis. Hier kun je ’s avonds gezellig buiten zitten. Het huis staat aan een doorgaande weg bij een kuispunt. Het is hier dan ook nooit stil. Constant auto’s, getoeter en muziek. Maar je went er snel aan.

Ondanks de warmte is het met de waaiers aan goed te doen in huis. Al zorg je wel dat je je niet te druk maakt. Het aanpassen aan de mensen hier gaat dan ook snel. Je wil gewoon niet harder lopen of werken want je krijgt het veel te snel warm.

Onze eerste nacht hier viel hier erg mee, we hebben heerlijk de klok rond geslapen onder de klamboe, met de waaier aan. Vroeg in de ochtend wordt het al snel warmer in huis. Een koude douche om de dag te beginnen is dan ook helemaal niet erg. Heerlijk zelfs! Ook hebben we al kennis gemaakt met enkele van onze huisdieren.Een kakkerlak en een hagedis.Vandaag even naar de supermarkt geweest, deze zijn erg klein en worden gerund door Chinezen. Je vind er aardig wat Nederlandse producten zoals thee van pickwick, knakworsten en pannenkoekenmix van Koopman. Raar hoor dat je zo ver van huis bent maar dat er toch zoveel Nederlands is.

Morgen gaan we de stad verkennen en mijn klasgenoot die hier al even was opzoeken. Even onder de echte Nederlanders dus. A.s woendag is de bedoeling dat ik begin met stage lopen. Heb er zin in, want de indruk die ik van de Surinamers heb is erg goed. Ze zijn erg behulpzaam en gastvrij. Gisteravond waren we tijdens het boodschappen doen zelfs al uitgenodigd om bij iemand te komen eten. Maar ons broodje met knakworst wilden we hiervoor niet laten liggen, dus dat ging niet door ;)

Trouwens als je mijn nieuwe telefoon nummer wilt stuur dan even een mailtje!

Liefs Suzanne

09.00u Amsterdam > 13.30u Paramaribo


Morgen is het dan zover, als alles goed verloopt stappen Lot (zusje) en ik om 9 uur in het vliegtuig naar Paramaribo. Tijdens het typen van dit verhaal is Charlotte haar koffer aan het pakken en vertoon ik uitstel gedrag. Eigenlijk heb ik alles wel op orde (geloof ik) maar toch weet ik niet goed waar ik moet beginnen. Toch raar dat ik morgen voor zo'n lange tijd weg ga. Nog moeilijk te bevatten, het voelt meer als een lange vakantie. Ik denk daarom ook dat morgen de klap hard zal aankomen.
A.s. woensdag zal mijn stage bij de Surinaamse Televisie Stichting beginnen (hetgeen waarvoor ik gekomen ben). Wat mijn taken daar zullen zijn, is nog niet bekend. Ik loop de eerste twee weken op verschillende afdelingen mee, om daarna te kijken waar ik mijn kennis over communicatie kwijt kan. Maar straks eerst een paar dagen acclimatiseren en de boel verkennen.
Van de vele verhalen die ik om me heen hoor staat me er een relaxte tijd te wachten. En daar heb ik helemaal geen problemen mee geloof ik. ;)
Veel liefs Suzanne
PS: In Suriname krijg ik een ander nummer. Dit nummer en mijn nieuwe adres volgen nog.